Namie Amuro
| Namie Amuro | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Naskiĝo | 20-an de septembro 1977 (47-jaraĝa) en Naha | ||||
| Edz(in)o | Sam | ||||
| Ĝenroj | pop-muziko • ritmenbluso • hiphopo • J-popo • dancpopmuziko • elektronika dancmuziko | ||||
| Retejo | namieamuro | ||||
| Namie Amuro | |||||
.JPG)
| |||||
| Persona informo | |||||
| 安室奈美恵 | |||||
| Naskiĝo | 20-an de septembro 1977 (47-jaraĝa) en Naha | ||||
| Etno | Rjukjuanoj • japanoj vd | ||||
| Lingvoj | japana vd | ||||
| Ŝtataneco | Japanio  vd
| ||||
| Alma mater | Okinawa Actors School (en)  vd
| ||||
| Familio | |||||
| Edz(in)o | Sam (en) (1997–2002) vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Alia nomo | Namie Amuro • 安室ちゃん • 奈美恵ちゃん vd | ||||
| Okupo | aktoro muzikproduktisto modelo kantisto dancisto vd
| ||||
| Aktiva dum | 1992–16-a de septembro 2018 vd | ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | Best Fiction ❦ Past Future vd | ||||
| |||||
| |||||
| En TTT | Oficiala retejo vd | ||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Namie Amuro (japane 安室 奈 美恵, Amuro Namie / nɑːmiˈeɪ / NAH-mee-AY, naskita la 20-an de septembro 1977 en Naha, Okinavo, Japanio) estas iama japana registra artisto, produktanto, kantverkisto, dancisto, modelo, entreprenisto kaj aktorino kiu estis aktiva inter 1992 kaj 2018.
Amuro estas konata pro rompi la stereotipon en la bildigo de la japana distra industrio ekde la fruaj 1990-aj jaroj, kiu inkludas la idolkulturon de J-popmuziko, ŝanĝante la modajn tendencojn kaj vivstilon de virinoj en Japanio, ŝiaj eksperimentoj en muzikstiloj kaj ŝia vida bildo. en muzikfilmetoj, kaj vivaj prezentoj. Pro ŝia kariera longviveco, fortikeco, profesiismo, malantaŭ la kulisaj klopodoj en la muzika industrio kaj vivstilo, ŝi estas popkulturikono en Japanio kaj Azio. Ŝi estis nomita la "Reĝino de Azia Popmuziko" kaj la "Japana Diva", kaj estis rekonita kiel influa kariero, unu sur alparo kun artistoj kiel ekzemple Janet Jackson kaj Madonna en okcidenta muziko kaj popkulturo.
Kariero
[redakti | redakti fonton]Amuro komencis ŝian muzikan karieron en la aĝo de 14 kiel la ĉefkantistino en la grupo de la Super Monkey kiun ŝi fondis kun siaj amikoj. En 1995 la grupo disiĝis kaj Amuro komencis ŝian solokarieron.
Ŝi akiris atenton kun la plej vendita unuopaĵo de la grupo Try Me (Watashi o Shinjite). Ŝi subskribis kun Avex Trax en 1995 kaj debutis kiel soloartisto kun la unuopaĵo Body Feels Exit. Ŝia studialbumo de 1996, Sweet 19 Blues, vendis pli ol tri milionojn da kopioj, metante la rekordon tiutempe por la plej vendata albumo de ina artisto en Japanio kaj la debuto La plej vendita en la mondo (nuntempe rangita 15-a en la mondo laŭ albumvendoj en la unua semajno). Unu el la unuopaĵoj de ŝia albumo Concentration 20 (1997), Can You Celebrate?, estas la plej vendita unuopaĵo de soloartisto en la historio de japana muziko. Ekde 1999, Amuro kunlaboris kun internaciaj muzikistoj kaj produktantoj en ŝiaj diskoj, komencante kun 2000.
En la fruaj 2000-aj jaroj, la muziko de Amuro evoluis de popmuziko al R&B, kaj Amuro vidis vendomalkreskon de vendoj. Play (2007), ŝia oka studialbumo, anoncis periodon de komerca reviviĝo. Ŝi daŭre eksperimentis muzike, moviĝante en elektronikan dancan muzikon kaj anglalingvajn kantojn kun sekvaj diskoj Uncontrolled (2012) kaj Feel (2013). publikigis ŝian 11-an studialbumon, Genic (2015), kaj kompilaĵon, Fine (2017).
Amuro estas portretita en la japana distra industrio, kaj la pli larĝa okcidenta muzika industrio, kiel artisto kiu "produktis" kaj administris sian propran karieron. Krom muziko, ŝi aperis en diversaj reklamkampanjoj en Japanio kaj establis sian propran manaĝerfirmaon, Stella88, kaj sian propran muzikeldonejon, Dimension Point.
Vendinte pli ol 36 milionojn da diskoj en Japanio, Amuro estas rekonita kiel unu el la plej vendataj artistoj de Japanio fare de Oricon. Ekde ŝia solodebuto, ŝi havis suprajn 10 unuopaĵojn dum 23 sinsekvaj jaroj (numero 1 por soloartisto). Ĉiuj ŝiaj albumoj estas almenaŭ platenaj, kaj ŝia debuta solalbumo, Sweet 19 Blues, estis la plej vendita albumo en Japanio. Ŝi estas la nura ina artisto en Japanio kiu vendis milionon da albumoj en la 1920-aj jaroj, 20'oj, 30'oj kaj 40'oj. Krome, ŝia plej malfrua albumo, "fine", pintis kaj Oricon kaj Billboard Japan la jarfinajn albumfurorlistojn dum du sinsekvaj jaroj (la unua kaj nur ina artisto en la japana muzika industrio farendaĵo tion). Amuro ofte venkis por siaj vivaj prezentoj ĉe muzikaj premioceremonioj kaj ŝi ankaŭ gajnis la Monda Muzikaj Premioj, Japan Record Awards, Japan Gold Disc Awards, kaj MTV Video Music Japan Awards en Japanio, inter multaj aliaj.
La 16-an de septembro 2018, Amuro oficiale retiriĝis de la muziko kaj distra komerco.
Atingoj kaj influo
[redakti | redakti fonton]
Ekde ŝia debuto, Amuro estis klasifikita kiel unu el la plej elstaraj kaj sukcesaj kantistoj en Japanio. En komenca artikolo publikigita fare de The Japan Times, verkisto Ian Martin ĉirkaŭis la kantiston kune kun superlativoj Yumi Matsutoya, Utada Hikaru, Saiko Matsuda kaj Hibari Misora kiel la gvidaj virinfiguroj en la historio de japana muziko. Kvankam Martin identigis Utada kiel unu el la "nuraj kantistoj" por rompi okcidentan socion, li sentis ke Amoru estis ŝia "plej tuja antaŭulo", surbaze sole de la fakto ke ŝi reprezentis tempon kiam japana popmuziko lernis vidi sin kiel io kiu. povis stari apud okcidenta muziko.de kiu li akiris grandan influon. "Krome, la kariero de Amuro estis konstante komparita kun la muziko de Matsuda, kiuj ambaŭ kreskis en la idolrutino kaj de tiam atingis komercan forton; la muzikverkisto Moti Regev konsideris la muzikistojn parto de la "Ora Epoko de J-popo". Antaŭ ol registradoj malpliiĝis pro la pliiĝo de la cifereca merkato meze de la 2000-aj jaroj. Pro ŝia longviveco kaj multaj muzikaj reinventoj kaj bildoj, multaj publikaĵoj nomis ŝin la "Reĝino de Japana Popmuziko" kaj la japana ekvivalento de amerikaj kantistoj Janet Jackson kaj Madono.
Laŭlonge de ŝiaj jaroj da aktivado kiel kantisto, Amuro vendis pli ol 36 milionojn da diskoj en Japanio laŭ Oricon. Laŭ raporto de Entertainment Weekly kiu anoncis ŝian emeritiĝon, ŝi vendis pli da albumoj en Japanio ol Lady Gaga, Katy Perry aŭ Casha kombinitaj en Usono. Aktuale en 2017 tio igas ŝin la plej vendita ina akto, kaj fakte la plej vendita solisto entute, ĝuste malantaŭ Yumi Matsutoya, Ayumi Hamasaki, Utada Hikaru, kaj la japana knabina grupo AKB48 (vidu la plenan liston ĉi tie). Krome, Amuro estis vicigita kiel la 12-a plej vendita cifereca artisto laŭ la japana cifereca retejo Recochoku. La kantisto atingis naŭ numeron unu studialbumojn kun kvin kromaj kompilo/kunlaborsukcesoj, kaj dek numero unu unuopaĵoj. Ŝi estas unu el la nuraj soloartistoj kiuj atingas la plej grandan amasiĝon de unu miliono atestitaj fizikaj unuopaĵoj, kun totalo de kvin "Can You Celebrate?, daŭre restas la plej vendata fizika eldono de kantistino - kun vendotaksoj de 2.750 milionoj da kopioj venditaj en Japanio sole. Por mallonga periodo en 1996, ŝia dua studialbumo Sweet 19 Blues estis la plej vendita albumo en japana muziko. historio. Krome, ŝi tenis la rekordon por la plej malfermita albumo. Plej vendata de ina artisto aŭ solisto ĝis defiita de la studialbumo First Love de Utada Hikaru de 1999, kiu ĝis hodiaŭ estas la plej vendata albumo en Japanio. Kun ŝia subita ascendo al steluleco, Amuro estis citita fare de ĵurnalistoj kaj komentistoj kiel rolmodelo en Japanio kaj en tuta Azio. Ŝi poste iĝis la plej elstara figuro en modrevuoj kaj la ĝenerala gazetaro en ŝanĝado de la tipa japana bildo de virto kaj virinaj stiloj en Japanio, en favoro de "farbi brunan hararon, plukado de brovoj... botoj kun dikaj/longaj plandumoj, minijupo, sunbrunigita haŭto kaj tatuoj". Tio igis ŝin modikono, kaj kreis admirantaron de la tielnomita "Amora" fenomeno en la 1990-aj jaroj, kiam multaj knabinoj kaj junulinoj en tuta Azio rigardis supren al ŝiaj modo, hararo kaj ŝminko. Krome, ŝiaj modoj pavimis laŭ la manieron por japana modkulturo, Kugel kaj modotendencoj konataj kiel gyaru, japana transliterumo por knabino. Tamen, David W. Edgetton - verkinto de la romano Japan at the Millennium: Joining the Past and Future - diris ke Amuro ŝanĝis la stereotipan "idolo-" kulturon, dum verkinto Marwan Crady kredis ke ĝi estis parto de "la kultura influo de Japanio" direkte al la mondo. Krome, verkisto de la Virina Centro en Usono kredis ke la sukceso de Sweet 19 Blues estis la kialo, ke multaj homoj kopiis ŝin kiel rolmodelo inter 1996 kaj 1997. Ŝajne, kelkaj komentistoj ligis ŝian ascendon kaj subitan sukceson al la travivaĵoj de Janet Jackson kaj Madonna.
Premioj
[redakti | redakti fonton]Ŝia furoranta unuopaĵo, Can You Celebrate?, kun vendo de pli ol 2 milionoj da kopioj vicas kiel la 14-a plej vendita unuopaĵo en japana historio.
Ŝi estas la unua artisto se temas pri gajni la MTV Japan Music Awards dum 4 sinsekvaj jaroj.
Ŝi gajnis la premion "Inspiro de Japanio" en 2002, en 2003 la plej bonan videopremion de R&B, kaj en 2004 kaj 2005 la plej imponan premion pri japana artisto.
En 2007 la kanto Can You Celebrate? Rangigita en unua loko en kantoj prezentitaj fare de virinoj laŭ la Oricon Style -retejo.
En 2008, la Oricon -retejo sciigis la albumon BEST FICTION de Namiya kiel la dua plej bone vendata albumo por tiu jaro.
Diskografio
[redakti | redakti fonton]Studialbumoj
[redakti | redakti fonton]Kolektoalbumoj
[redakti | redakti fonton]- 1998 - I HAVE NEVER SEEN
- 1999 - RESPECT the POWER OF LOVE
- 2008 - BEST FICTION
- 2011 - CHECKMATE
- 2018 - Finally
Unuopaĵoj
[redakti | redakti fonton]- 1995 Body Feels EXIT
- 1995 Chase the Chance
- 1996 Don't wanna cry
- 1996 You're my sunshine
- 1996 SWEET 19 BLUES
- 1996 a walk in the park
- 1997 Can You Celebrate?
- 1997 How to be a Girl
- 1997 Dreaming I was dreaming
- 1997 (CAN YOU CELEBRATE? (Re-release
- 1998 I HAVE NEVER SEEN
- 1999 RESPECT the POWER OF LOVE
- 1999 toi et moi
- 1999 SOMETHING 'BOUT THE KISS
- 2000 LOVE 2000
- 2000 NEVER END
- 2000 PLEASE SMILE AGAIN
- 2001 think of me / no more tears
- 2001 say the word
- 2002 I WILL
- 2002 Wishing On The Same Star
- 2003 shine more
- 2003 Put 'Em Up
- 2003 SO CRAZY / Come
- 2004 ALARM
- 2004 ALL FOR YOU
- 2004 GIRL TALK / the SPEED STAR
- 2005 WANT ME, WANT ME
- 2005 White Light / Violet Sauce
- 2006 CAN'T SLEEP, CAN'T EAT, I'M SICK / Ningyo
- 2007 Baby Don't Cry
- 2007 FUNKY TOWN
- 2008 60s 70s 80s
- 2009 WILD/Dr.
DVD-prezentoj
[redakti | redakti fonton]- 1996 - AMURO NAMIE FIRST ANNIVERSARY LIVE in MARINE STADIUM
- 1997 - Namie Amuro Concentration 20 Live in Tokyo Dome
- 2000 - "NAMIE AMURO TOUR "GENIUS 2000
- 2003 - "namie amuro tour 2001 "break the rules
- 2004 - namie amuro SO CRAZY tour featuring BEST singles 2003-2004
- 2005 - -Space of Hip-Pop -namie amuro tour 2005
- 2007 - "namie amuro BEST tour "Live Style 2006
- 2008 - namie amuro PLAY tour 2007
Filmografio
[redakti | redakti fonton]| Jaro | Titolo | Rolo | Noto |
|---|---|---|---|
| 1992 | Hirake! Ponkikki | kuniklo | |
| 1993 | Ichigo hakusho | ||
| 1994 | Toki o Kakeru Shōjo | Miyoko Yoshiyama | |
| 1995 | Watashi, Mikata Desu | ||
| 1995 | Station | ||
| 1995 | Shounan Liverpool Gakuin | ||
| 1996 | That's Cunning! Shijō Saidai no Sakusen? | Morishita Yumi | Filma debuto |
| 1996 | Gakko II | kameo | |
| 2000 | Yonigeya Honpo | ||
| 2011 | The Reason I Can't Find My Love | Si mem | kameo
epizodo 9 |
Koncertaj turneoj
[redakti | redakti fonton]- La 23-an de marto - la 18-an de majo 1997: Namie Amuro Tour 1997 A Walk In The Park
- La 26-an de julio - la 13-an de aŭgusto 1997: Mistio prezentas Namie Amuro Summer Stage 97 Koncentriĝon 20
- La 20-an de marto - la 7-an de majo 2000: Namie Amuro Tour GENIUS 2000
- La 18-an de marto - la 27-an de majo 2001: Namie Amuro Tour 2001 Break The Rules
- La 17-an de oktobro - la 10-an de novembro 2001: Namie Amuro Tour "AmR" 01
- La 29-an de novembro 2003 - la 11-an de aprilo 2004: Namie Amuro So Crazy Tour havante Best Singles 2003-2004
- 1-2-a de majo 2004: Namie Amuro So Crazy in Tajpei
- 13-15-a de majo 2004: Namie Amuro So Crazy Tour en Seulo 2004
- La 27-an de aŭgusto - la 20-an de septembro 2004: Namie Amuro Tour "Fan Space 04"
- Septembro 1 - la 24-an de decembro 2005: Space of Hip-Pop: Namie Amuro Tour 2005
- La 13-an de aŭgusto - la 23-an de novembro 2006: Namie Amuro BEST Tour LIVE STYLE 2006
- La 18-an de aŭgusto - la 25-an de decembro 2007: Namie Amuro PLAY Tour 2007
- 26 januaro - 27 februaro 2008: Namie Amuro LUDU PLI!!
- 12–13 aprilo 2008: Namie Amuro LUDU PLI!! en Tajpeo
- La 25-an de oktobro 2008 - la 12-an de julio 2009: Namie Amuro Best Fiction Tour 2008-2009
- April 3 - la 15-an de decembro 2010: Namie Amuro Past<Future Tour 2010
- 30-a de julio - 27-a de decembro 2011: Namie Amuro LIVE STYLE 2011
- La 24-an de novembro - la 21-an de decembro 2012: Namie Amuro 5 Major Domes Tour 2012 ~20-a Datreveno Plej bone~
- La 23-an de februaro - la 16-an de marto 2013: Namie Amuro ASIA Tour 2013
- La 16-an de aŭgusto - la 23-an de decembro 2013: Namie Amuro FEEL Tour 2013
- La 22-an de aŭgusto - la 23-an de decembro 2014: Namie Amuro LIVE STYLE 2014
- 5-a de septembro 2015 – 26-a de marto 2016: Namie Amuro LIVEGENIC 2015–2016
- La 19-an de aŭgusto 2016 – la 3-an de majo 2017: Namie Amuro VIVESTILO 2016–2017
- 16–17 septembro 2017: Namie Amuro 25-a Datreveno en Okinawa
- La 17-an de februaro - la 3-an de junio 2018: Namie Amuro FINAL Tour 2018 ~Fine~
- 17 marto - 20 majo 2018: Namie Amuro FINAL Tour 2018 ~Fine~ en AZIO'
Videaj ludoj
[redakti | redakti fonton]- Digital Dance Mix Vol. 1 Amuro Namie (1997, Sega Saturn)[1][2]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ ダウンタウンを圧倒！ 安室奈美恵のゲームの腕前とは？ (japane). Excite (2018-10-12). Alirita 2023-01-03.
- ↑ 【特集】あの安室奈美恵だって出てたんだぜ…青春を捧げたセガハードが集結ー忘れられない"伝説"を、もう一度！ (japane). Inside (2017-11-22). Alirita 2023-01-03.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Namie Amuro Oficiala Ejo Arkivigite je 2019-10-26 per la retarkivo Wayback Machine
- Namie Amuro ĉe Interreta filma datumbazo (angle)